Przejdź do zawartości

David Tua

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
David Tua
Ilustracja
Pseudonim

Tuaman

Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1972
Apia

Obywatelstwo

Samoa

Wzrost

178 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

58

Zwycięstwa

52

Przez nokauty

43

Porażki

4

Remisy

2

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Nowa Zelandia
Igrzyska olimpijskie
brąz Barcelona 1992 boks
(waga ciężka)
Mistrzostwa świata
brąz Sydney 1991 boks (waga ciężka)
  1. Bilans walk aktualny na 16 listopada 2013.
Strona internetowa

David Tua (ur. 21 listopada 1972 w Apii) – samoański bokser wagi ciężkiej.

Kariera amatorska

[edytuj | edytuj kod]

Amatorską karierę bokserską rozpoczął w Nowej Zelandii, dokąd wyemigrował w dzieciństwie wraz z rodziną. Swój pierwszy ważniejszy tytuł zdobył w 1988 roku, zostając mistrzem Nowej Zelandii w wadze ciężkiej. Reprezentując ten kraj, w 1991 roku zdobył brązowy medal na mistrzostwach świata w Sydney (w półfinale przegrał z Féliksem Savónem)[1], a rok później został brązowym medalistą letnich igrzysk olimpijskich w Barcelonie (w walce o finał przegrał z Davidem Izonritei)[2].

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Tua przeszedł na zawodowstwo w 1992 roku. 15 marca 1996 roku, w swojej dwudziestej trzeciej walce, znokautował Johna Ruiza, przyszłego mistrza świata, w zaledwie 19 sekund[3]. Kolejne trzy walki także zakończył przed czasem. Pokonał między innymi Olega Maskajewa, kolejnego przyszłego mistrza świata.

Pierwszą porażkę poniósł w swojej 28 walce – z Nigeryjczykiem Ike'm Ibeabuchim[4]. Po tej porażce nastąpiło kolejnych dziesięć zwycięstw, w tym nokaut jeszcze jednego przyszłego mistrza świata, Hasima Rahmana[5].

Tua doczekał się w końcu walki o mistrzostwo świata dwóch organizacji: WBO i IBO. W dniu 11 listopada 2000 roku w Las Vegas okazał się jednak o wiele słabszy od Lennoxa Lewisa i przegrał z nim zdecydowanie na punkty[6].

Po porażce z Lewisem starał się odbudować dawną formę i wygrał walkę z Danellem Nicholsonem, lecz kolejny pojedynek przegrał na punkty z Chrisem Byrdem[7]. Następne walki to kolejne dobre wyniki – między innymi zwycięstwo nad Fresem Oquendo i kolejny błyskawiczny nokaut, w 30 sekundzie pierwszej rundy, z Michaelem Moorerem, byłym mistrzem świata[8].

23 marca 2003 roku stoczył swój drugi pojedynek z Hasimem Rahmanem, który zakończył się remisem[9]. W 2004 roku nie stoczył żadnej walki. Ponownie zaczął boksować w 2005 roku, pokonując m.in. Cisse Salifa i do września 2007 roku pokonał siedmiu mniej znanych bokserów. Następnie zrezygnował z boksu na kolejne dwa lata. Na ring powrócił po raz kolejny w październiku 2009 roku, nokautując w drugiej rundzie Shane'a Camerona[10]. 31 marca 2010 roku pokonał na punkty po jednostronnym pojedynku Fridaya Ahunanyę[11]. Niecałe cztery miesiące później zremisował z Monte Barettem, mimo że w ostatniej rundzie był liczony[12]. 19 marca 2011 roku Tua pokonał Demetrice'a Kinga, a pięć miesięcy później stoczył rewanżowy pojedynek z Barrettem, który przegrał na punkty po jednogłośnej decyzji sędziów[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 6.World Championships - Sydney, Australia - November 15-23 1991. Amateur Boxing Results. [dostęp 2013-07-13].
  2. 25.Olympic Games - Barcelona, Spain - July 27 - August 9 1992. Amateur Boxing Results. [dostęp 2013-07-13].
  3. Geoffrey Ciani: The Disappointing Career of David Tua. East Side Boxing, 2005-10-21. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  4. Wake Andrew: Ike Ibeabuchi – The Return of the King, or is it?. East Side Boxing, 2007-10-29. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  5. Luis Escobar: Tua TKO's Rahman In Ten. The Boxing Times, 1998-12-19. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  6. Ed Schuyler Jr.: Lennox Lewis defeats David Tua. The Independent, 2000-11-12. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  7. John Gregg: Byrd Dances Away with Victory over Tua. The Boxing Times, 2001-08-18. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  8. Ron Dicker: Tua Beats Moorer In Matter Of Seconds. The New York Times, 2002-08-18. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  9. Hasim Rahman vs. David Tua (2nd meeting). Boxrec.com. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  10. Ray Wheatley: Tua stops Carmeron. Fightnews.com, 2009-10-03. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  11. Ray Wheatley: More on Tua-Ahunanya. Fightnews.com, 2010-03-31. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  12. Rick Scharmberg, Kurt Wolfheimer: Tua, Barrett draw at the Trop. Fightnews.com. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  13. Barrett stuns Tua. Fightnews.com, 2011-08-13. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]